Krav Maga en realisme
Een paar weken geleden was ik in Luxemburg om mee te doen aan een militaire nachtpatrouille. Een groot aantal teams uit verschillende landen streden tegen elkaar om zo snel mogelijk een aantal coördinaten te vinden die waren verspreid over een tocht van zo’n 20km.
We vertrokken tegen zessen en kwamen 3 uur en 19 minuten later weer binnen, wat ons, naar later bleek, de eerste prijs zou opleveren. Die nacht sliepen we hutjemutje door elkaar, zo’n honderd man op matjes en slaapzakken. Als je hier enige ervaring mee hebt weet je dat snurkers altijd een bron van grote frustratie kunnen zijn. Deze nacht werden de snurkers, ook al deden ze nog zo hun best, overstemd door een aantal luidruchtige mensen in het eet- en drinkgedeelte van de zaal, wat van het slaapgedeelte was gescheiden door een dun gordijntje.
Je hebt mensen die overal doorheen slapen. Ik ben daar helaas niet een van. Je kunt mij geen dierbaarder bezit afnemen dan mijn schamele uurtjes slaap. Draaiend en vloekend in mijn slaapzak was ik in mijn hoofd al met allerlei manieren bezig om deze groep eigenhandig – in je gedachten kun je zes tegenstanders makkelijk de baas – een kopje kleiner te maken. Vermoeidheid en irritatie doen de redelijkheid helaas snel afnemen. Tegen een uur of vier – het ontbijt zou half zeven zijn – vond ik het welletjes. Ik wurmde mezelf uit mijn slaapzak en confronteerde de groep met hun lawaai en hun gebrek aan respect voor de rustenden. Ik deed dit zo vriendelijk mogelijk, maar het was meteen duidelijk dat ik niet hun vriend zou worden. Met een wat flauw gebaar gaf een van de jongens aan dat ze hun biertje op zouden drinken en dan zouden gaan slapen. Een uur later was hun biertje blijkbaar nog niet op. Af en toe zag ik wat hoofden in de slaapzaal omhoog gaan of met een boos hoofd richting de groep kijken als ze richting wc gingen.
Blijkbaar voelde niemand zich geroepen om er iets mee te doen. Mijn boosheid was inmiddels meer een soort haat geworden. Ik stapte wederom uit de slaapzak en confronteerde de groep nogmaals met hun respectloosheid, dit keer op een verwijtende toon. Zodra ik me weer omdraaide om terug te lopen – wat kon ik nog meer doen? – vloog een van de jongens ineens op me af. Ik draaide me rustig om en hij kwam op zo’n halve meter van mijn gezicht vragen of ik soms nog nooit een feestje gehad had. Ik antwoordde rustig dat ik weleens een feestje gehad had, maar nog nooit naast honderd slapende mensen. Vervolgens draaide ik meer om en liep weg. Een half uur later was het stil en heb ik nog een uurtje slaap kunnen vatten. De volgende ochtend kwamen meerdere mensen op me af die me een hand wilden geven in verband met mijn ‘moedige’ optreden. In de dagen erna dacht ik er nog eens aan en toen realiseerde ik me dat mijn optreden heel relevant is voor Krav Maga. Ik was zelf achteraf niet zo blij met mijn optreden.
Eerst maar eens de zaken waar ik minder tevreden mee was.
1) Ik liet mijn frustratie en boosheid mijn gedrag beïnvloeden. Dat beïnvloedde ook mijn oordeelsvermogen in negatieve zin. Vermoeidheid maakte dat nog eens minder.
2) Hierdoor zorgde ik al meteen voor een gespannen sfeer bij de groep. Ik had ze ook eerst vriendelijker kunnen benaderen. Mijn duidelijke frustratie zorgde meteen voor een tegenreactie bij de groep.
3) Ik dacht niet tactisch na toen ik voor de groep ging staan. Ik was meer bezig met stoer doen. Kijk mij eens niet bang zijn! Ik ga pontificaal voor jullie staan! Ik had mezelf ook beter kunnen positioneren.
4) Alcohol kan mensen ineens agressief maken. Waarom liet ik de jongen zo dichtbij komen?
5) Mijn ego was belangrijker dan mijn veiligheid. Ik was zo bezig mezelf op te blazen richting de groep, dat ik mijn eigen veiligheid niet meer in het oog had.
Voor veel mensen zal het bovenstaande verhaal herkenbaar zijn. Negen van de tien confrontaties lijken hier waarschijnlijk op. Vaak gebeurt er niks. Die ene keer dat er wel iets gebeurd zien we terug op youtube. Dat ene filmpje waarin iemand in elkaar gerost wordt door een groep. Ai.
Dit soort situaties zijn ontzettend moeilijk te trainen. Hoe komt dat? Ten eerste omdat dat gevoel van boosheid en vermoeidheid moeilijk op te wekken is in een gymzaal met allemaal vrienden om je heen. Sommige mensen kunnen dit bij zichzelf makkelijk oproepen. Acteurs verdienen er bijvoorbeeld hun brood mee. Daarnaast is het moeilijk om te trainen omdat de confrontatie zelf heel ambigu is. Agressieve confrontaties zijn vaak helemaal niet zo zwart-wit. In dit geval was er niet echt sprake van een agressor. En wat was precies het probleem? Dat ze wat lol hadden? Er is geen wet tegen mensen die plezier maken. Misschien was ik zelfs wel de agressor! Iemand zou kunnen aanvoeren dat ik degene was die de situatie meteen op de spits dreef. Oeps.
Krav Maga probeert te trainen vanuit realisme, dat is de kracht van het systeem. Wat werkt in het echt? Het leuke is dat jouw ervaringen en fantasie kunnen bijdragen aan het realisme van Krav Maga. Denk bijvoorbeeld aan visualisatieoefeningen. Het zo gedetailleerd mogelijk proberen voor te stellen van verschillende situaties en hoe jij daarop wíl reageren. Ik gebruik expres het woord ‘wil’, omdat het bij visualisatieoefeningen goed is om toe te werken naar de ideale manier van reageren, ook al ben je daar op technisch en mentaal gebied nog niet helemaal.
Neem de volgende oefening, die je thuis in de woonkamer kunt doen.
1. Stel een situatie voor waarin je jezelf moet verdedigen. Dit mag elke denkbare situatie zijn. Of het nou een aanval met een mes is, of dat iemand voordringt in de supermarkt. Probeer de situatie zo echt mogelijk te maken in je hoofd. Geluiden, geuren, omgeving, weers- en lichtomstandigheden: neem ze mee in je visualisatie.
2. Reageer in je visualisatie zoals je zou willen reageren. Je kunt ook beginnen bij hoe je in het verleden hebt gereageerd op iets soortgelijks en dan langzaam maar zeker alle zaken aanpassen die je aan wilt passen. Herhaal dan in je hoofd, of in de vorm van een zogenaamde dry drill (het daadwerkelijk doen van de techniek zonder aanwezigheid van een tegenstander) jouw ideale verdediging. Varieer daarin. Doe niet altijd hetzelfde, want creativiteit is in de realiteit onmisbaar. Herhaal deze zo vaak mogelijk, liever 50 dan 15 keer.
3. Besteed vooral aandacht aan het moment waarop voor jou een grens wordt overschreden. Wanneer ga je over tot actie? Wanneer is het beter om weg te lopen. Welke rol speelt jouw ego hierin?
We gaan soortgelijke oefeningen ook doen in de les. Stel me vooral veel vragen!
Het instructeurs team van Inside Defence