Blessures.
Gelukkig komt het niet heel vaak voor, maar nog steeds vaker dan ik zou willen; studenten die vol goede voornemens beginnen met Krav Maga en na een aantal weken of maanden last krijgen van serieuze blessures en om die reden het trainen opgeven. Net zo goed komt voor dat mensen al een hele poos trainen en last houden van een slepende blessure.
Hoe kan het nou dat de een jaren voluit traint, nooit ergens last van heeft en dat een ander iedere keer met blessures kampt. Daar kan ik natuurlijk niet een sluitend antwoord op te geven maar wel een paar opmerkingen.
Allereerst heb je bouw, of aanleg en gender (man/vrouw). Doe je niks aan maar kunt kunt heel goed leren roeien met de riemen die je hebt.
Ten tweede; wat heb je in je leven allemaal al gedaan voor je kwam trainen. Het maakt voor je hamstrings nogal verschil als je als kind iedere dag 9km naar school fietste of met bijvoorbeeld de tram ging. Je staat er vaak niet bij stil maar je kunt je vast voorstellen dat de spieren die je ooit hebt gehad veel gemakkelijker de draad weer oppakken dan spieren die eigenlijk altijd vrijgesteld zijn geweest van enige prestatie.
Dan het -in mijn ogen- belangrijkste punt: de belasting waar je vaatstelsel, pezen, schijven en botten op ingesteld zijn. Hoewel je conditie misschien bovengemiddeld is en je spieren best wat kunnen verstouwen is het beslist onverstandig om bijvoorbeeld van nul naar 20 push ups per dag te gaan. De meeste mensen gaan last van hun schouders krijgen. De eerste klachten uiten zich als een zeurende pijn die vanzelf weer wegtrekt, niks aan de hand toch? Volgende les weer lekker voluit gaan. Maar beeld je in dat je lijf geen andere manier van feedback geven heeft dan pijnsignalen (er is wel degelijk meer feedback maar die is nu iets minder relevant). Een zeurende pijn is feedback van je lijf dat je sneller gaat in wat je vraagt dan je lichaam zich kan aanpassen op de gewijzigde eisen. Het vraagt gewoon wat tijd om het vaatstelsel aan te passen op de gewijzigde zuurstof toevoer (en afvalstoffen afvoer). Het vraagt tijd om de pezen sterker te maken, je kraakbeen robuuster en je botten steviger te maken.
Mijn advies is super simpel: luister goed naar deze feedback en pas je tempo aan, maak waar mogelijk gebruik van opbouwschemas (je kunt te kust en te keur op internet). Daag je lijf uit, zoek de grenzen van wat je kunt iedere keer weer op maar forceer je lijf niet. Dan maak je de boel gewoon stuk. En bijvoorbeeld met name verwaarloosde geïrriteerde pezen (en schedes) kunnen gemakkelijk leiden tot chronische klachten. Ben je mooi klaar mee.
En mocht je nou net te laat zijn en een blessure opgelopen hebben: blijf bewegen, maar met heel je aandacht maak volledige bewegingen (om het kraakbeen gesmeerd te houden en de doorbloeding op peil) en ga niet aanpassingen maken in je motoriek; daarmee ga je andere delen van je lijf overbelasten. Ga ook niet iedere keer de pijn opzoeken. Voorbeeld: draaien met je schouder tot waar je de pijn voelt. Alsof je iedere keer een wondje open pulkt om te checken of je nog kunt bloeden.
Een paar voorbeelden nog: iemand met een goede conditie die zonder opbouwschema met hardlopen begint kan gemakkelijk 5 of 10 km hardlopen. Klassieke blessure: geïrriteerd botvlies van je scheenbeen. Gaat gemakkelijk over in chronische ontsteking; bye bye hardlopen.
Schouderklachten bij te snel teveel push ups doen, gecombineerd met technisch fout stoten. Technisch fout is dat je alleen je spieren gebruikt om te stoten en niet gebruik maakt van de structuur van je lijf. Daardoor absorbeert het gewricht bij je sleutelbeen alle impact; pijnlijk.
Tot slot; uit diverse onderzoeken is naar voren gekomen dat de structuur van je botten (de dichtheid) en daarmee de belastbaarheid ernstig verbeterd als je je botten gaat belasten. Denk aan de 360 block die in het begin zo fucking pijnlijk is. (Hierbij spelen trouwens ook de zenuwuiteinden die pijnprikkels initiëren een rol; die zoeken na verloop van tijd hun heil elders en/of passen hun gevoeligheid aan.)
Trainen is goed voor bijna alles, maar luister daarbij goed naar je lijf zodat je je optimaal kunt ontwikkelen en lekker lang bij ons kunt blijven sporten 🙂
Theresa Wever